Ślubny garnitur

Pozostając jeszcze przez moment w tematyce Ślubnej...

Nasze weekendowe wyjście uświadomiło mi, że pomimo pewności, jaką mam z Miśka strony i faktu, że jego uczucia wobec mnie nie podlegają najmniejszej wątpliwości na chwilę obecną, jestem jednak odrobinkę zazdrosna o to, że był żonaty :)

Jemu się do tego nie przyznałam, ale Wam mogę chyba.

A o tej zazdrości przypomniał mi...garnitur.

Szykując się na sobotnie przyjęcie, pojechaliśmy do Miśka mieszkania po garnitur. Niestety jedyny gajer, jakim dysponuje Mój Chłopak...to jego ślubne odzienie. Przymierzał go, aby sprawdzić , czy nie jest za duży. I gdy tak stanął przed mną...bardzo przystojny w tym stroju... poczułam delikatne ukłucie zazdrości.
Drugi raz poczułam to samo, gdy słuchaliśmy w Kościele przysięgi. Gdzieśtam z tyłu głowy pojawiło się wspomnienie, że niewiele ponad rok temu to on przysięgał.
Innej.


Nie jest to oczywiście żadną dla mnie nowością. I nie jest to też wielkim problemem. Przeważnie wręcz śmiejemy się z tego wszystkiego przy różnych okazjach. Nawet teraz w sobotę, ksiądz w kazaniu powiedział, iż zawsze przy okazji uczestnictwa w tej ceremonii, zachęca wszystkich do tego, by przypomnieli sobie swoje własne Śluby,odkurzyli wspomnienia...W tym momencie większość znajomych Miśka ukradkiem zerknęło na niego...i o mało wszyscy nie wybuchnęliśmy śmiechem.

Zdaje się, że ja...w całym tym wielkim zamieszaniu, jakie zrobiliśmy, w trakcie tego przewrotu życiowego, kompletnie wyparłam z pamięci ten szczegół, że jestem z czyimś byłym mężem.
I teraz tak sobie myślę, że to chyba jest dosyć normalne, że teraz, kiedy ten fakt, chcąc nie chcąc, do nas wrócił,  poczułam delikatny dyskomfort.
Chyba każdy pragnie być w życiu swojego partnera tą jedyną osobą...

I tak przy okazji zastanawiam się nad tym, dlaczego niektórzy są przeciwnikami ślubów?
Owszem, mają dość silne i rzeczowe argumenty, ale jednak do mnie to jakoś nie do końca przemawia.
Za to trafia do mnie zawsze to, co podczas Zaślubin, mówią księża i urzędnicy. Czy to od strony "duchowej" czy też "prawnej", jest to wyjątkowy rodzaj pewnej obietnicy i gwarancji. Dla mnie osobiście bardzo istotnej. Jest to forma zadeklarowania odpowiedzialności, złożona głośno przy świadkach, a także na piśmie.

Bardzo chcę zostać Żoną :)
I nic, że drugą.
M. mówi, że i tak tylko ja będę tą prawdziwą
:D

Z przyjemnością przysięgnę wszystko to, co przysiąc należy, a nawet jeszcze więcej. A z jeszcze większą przyjemnością wysłucham tego, co obieca M.
Fajnie będzie.

Aż się cieszę, że mogę sobie teraz na to cierpliwie czekać :)