Szukałem Ciebie....

Na FB trwa zabawa w wyznaczanie sobie wierszy.
Z radością zauważyłam, że Misiu mój również w tej zabawie bierze udział.
Nie żebym była jakąś niepoprawną romantyczką, ale imponuje mi otwartość umysłu.
Wczuł się nawet mocno i 2 dni mówił, że musi odpowiedni utwór znaleźć.
Dzisiaj rano przeczytałam efekt jego poszukiwań, który sam opatrzył komentarzem, że "powiało trochę romantyzmem, ale cóż...taki na czasie".

Ja nawet nie będę komentować...wzruszyłam się po prostu:

Szukałem Ciebie pośród kobiet roju,
czekałem Ciebie o każdej godzinie
i pełen byłem trwóg i niepokoju,
że zanim przyjdziesz, życie moje minie.
Bo nie wątpiłem, że jesteś, że moje
oczekiwanie nie jest czczym złudzeniem,
że niedaleko gdzieś od ciebie stoję
z moją tęsknotą, nadzieją, pragnieniem.

Od lat już całych niewidzialnym cieniem
byłem przy Tobie, szukając daremnie
w kobietach Ciebie, coś istniała we mnie.
Ciebie poczułem przed dawnymi laty,
gdy głos w noc cichą zabrzniał mi nad głową,
a mnie się zdało, że się sypią kwiaty,
że kwiatem pada na mnie każde słowo...

Lata tęskniłem za taką rozmową
i latam czekał, aż się znów powtórzy...
Przyszła - przebrzmiała, jak więdnie liść róży
z kochanej ręki, który barwą bladą
długo swój dawny szkarłat przypomina,
z którym się kończy dzień i dzień zaczyna,
i z którym wreszcie na sercu w grób kładą.

K.Przerwa - Tetmajer. 



I jak Go nie kochać? :)