No nie ma...ani nudy, ani nadmiaru wolnego czasu.
Nie ma kiedy pisać.
M. zajęty głównie pracą i studiami, więc większość domowych obowiązków spadła na mnie.
Pamiętam siebie 3 lata temu - samą z wózkiem i szalejącym psem.
Dzisiaj tarabanię się z wózkiem, szalejącym psem i szalonym czterolatkiem. Chociaż przyznać muszę, że usiłuje mi pomagać jak potrafi.
Czterolatek, nie pies :)
Nie narzekam, chociaż bywa ciężko.
Ciężki wózek.
Ciężko nadążyć z tymi obowiązkami.
Ciężka ja.
Staram się walczyć z nadmiarem wagi. Od porodu ubyło 7kg, ponad połowa, którą przytyłam, a nadal w nic się nie mieszczę. Ciuchy ciążowe stały się normalnymi ciuchami. Dupsko tak mi się poszerzyło, że szok. I nie wiem, kiedy to się stało, bo latem nosiłam niektóre normalne letnie spódnice sprzed ciąży. Chyba nie zauważyłam, że były z gumy :)
Pilnuję jedzenia, zasuwam z tym wózkiem w tempie i zaczęłam chodzić na zajęcia Fit Mama - ćwiczenia dla mam z dziećmi.
Po pierwszym razie zakwasy takie, że dziś każdy krok stawiałam niemal ze łzami w oczach.
To oznacza,że mam jeszcze jakieś mięśnie i że nawet nimi ćwiczyłam.
Na sali bowiem, miałam wrażenie, że chyba przez 9 miesięcy zapadłam na ich zanik.
Ciekawe co by było, gdybym przez ten czas nie tańczyła.
Ruch też pomaga na głowę.
A w głowie kombo.
Hormonalnej sinusoidy ciąg dalszy.
Nawet nie chce mi się o tym pisać, co mi się w tym łbie roi.
Jakie ja mam myśli!
O losie!
Jakie mam chęci i niechęci.
Dobrze, że nie mam za dużo czasu na głębsze rozważania.
Skupiam uwagę na tym co dziś zrobić na obiad, jak wyeliminować z diety nabiały, w co ubrać Małą Księżniczkę na Chrzciny, jaką kupić lodówkę i komu jaki prezent pod choinkę.
W miarę nieźle mi idzie.
Ale czekam aż TO się skończy.
Bo chyba się skończy? nie?
Hej! Mamo! Pewnie, że się skończy. Ani się obejrzysz, a na spacerze będziesz szła za rękę z mężem, rozsądnym (pewnie w miarę, bo to wciąż będzie jeszcze przecież stosunkowo mały chłopczyk)ośmiolatkiem, słodką czteroletnią dziewczyną i psem. A czytając ten wpis będziesz zaśmiewała się do łez :)
OdpowiedzUsuńDAJ SOBIE CZAS! Alicja to dopiero 1,5miesięczna dziewczynka. A hormony? Jeśli te łajzy potrafią wywracać nasz świat, albo co najmniej nim zatrząść raz w miesiącu, to co dopiero po takiej akcji jaką jest ciąża, poród i połóg.
A gdyby było już Ci baaaaaardzo źle, to pisz, jesteśmy tu :*
Marto jedna i druga - ani się obejrzycie a będziecie mieć w domu siedemnastolatkę - a przecież dopiero co miała miesiąc i kolki niemiłosierne, przysięgam dopiero co...(Renata)
UsuńHihi, to może niech ten czas nie leci, AŻ tak szybko :) Niech się nacieszę względnie małymi dziećmi!
UsuńPozdrawiam
My mamy jesteśmy silne i dużo zniesiemy! Dlatego dasz sobie radę i jak widać nawet potrafisz znaleźć chwilę dla siebie na zajęcia :) Mi jest się ciężko zmotywować.
OdpowiedzUsuńDasz radę! Ja mam trzymiesieczniaka i trzylatka, jest wesoło. Daj sobie czas. Najgorzej ze jesteś z wieloma rzeczami sama, a M. nie może studiów o rok odlozyc? Teraz najbardziej go potrzebujecie, wszyscy.
OdpowiedzUsuńPs. Też jestem gruba i się odchudzam,możemy się dopingować;))
Doping mile widziany :)
UsuńA studia M. ... no to jest przedyskutowana sprawa. Odkładał je tak naprawdę już 7 lat...o 7 za dużo.
Jasne, ze sie skonczy! :*
OdpowiedzUsuńWspolczuje Ci i podziwiam! Pamietam siebie sprzed 3 lat. Maz pracujacy na nocki, z ktorym widywalam sie w weekend, a tak tylko mijalam sie w drzwiach przejmujac niespelna dwulatke oraz niemowle. Czulam sie czasem niemal jak samotna matka. ;)
Marta i dziewczyny w komentarzach - jak tak was czytam to szacun, ja mam jedną małą półtoraroczną i narzekam nieraz oj narzekam. serio, pełen szacuneczek że dajecie radę.
OdpowiedzUsuńBędzie dobrze :* Czasami i jedno da mamie konkretnie popalić :) A ponarzekać- dobra rzecz- czasem po prostu pomaga ochłonąć i złapać dystans.
Usuń